Een paard is fysiek eigenlijk niet gebouwd om het gewicht van ons als ruiters te dragen. Daarbij komt dat we ook nog eens op het zwakste punt gaan zitten. We zitten als het ware tussen de assen. De steile voorbenen zijn niet draagkrachtig omdat ze zo steil zijn en weinig vering hebben. De achterbenen daarentegen zijn sterk door de grote spiergroepen en door de verschillende scharnierpunten. Daardoor fungeert de achterhand als een grote springveer.
De achterbenen zijn wel sterk genoeg om ons ruitergewicht te dragen. Daarom is het belangrijk dat we onze paarden van achter naar voren rijden. Dat we ze gaan verzamelen, dus dat we het zwaartepunt naar achteren verplaatsen. Hier komt de schouderbinnenwaarts om de hoek kijken. In de academische rijkunst beginnen we met onze paarden te leren zich te ontspannen door het hoofd omlaag te brengen. Dit noemen we voorwaarts neerwaarts. Vervolgens vragen we om een lengte buiging, linksom of rechtsom. Dat is dus de gelijkmatige buiging door het lijf van kop tot staart. En als laatste vragen we om het binnen achterbeen onder de massa te laten treden. Met de massa bedoel ik het zwaartepunt van het paard.
Als je paard dat kan, dan is het zaak om zo snel mogelijk het zwaartepunt verder naar achter te gaan brengen. Dit doen we door het hoofd van je paard omhoog te vragen met een halve ophouding. In een eerder blog en podcast aflevering leg ik uit hoe jij je paard een correcte halve ophouding kunt aanleren.
Het hoofd van een paard is zwaar, door het hoofd laag te houden, dus onder de schoftlijn, trek je als het ware het zwaartepunt naar voren. Door het hoofd omhoog te brengen en de rug te laten bollen, verschuift het zwaartepunt naar achter en zal je paard leren de achterhand meer te gaan gebruiken. Je paard zal de achterhand steeds verder kunnen laten zakken om jou als ruiter te gaan dragen. Dit is belangrijk om de achterhand te trainen. Een schouderbinnenwaarts waarbij het paard over de voorhand loopt heeft niet het gewenste effect.
Bij een schouderbinnenwaarts vragen we stelling en buiging naar binnen en het binnen achterbeen onder het zwaartepunt te zetten. Door de schouders op de binnen hoefslag te vragen en het binnen achterbeen rechtdoor onder de massa te zetten, moet het paard zichzelf meer op de achterhand balanceren omdat het anders op een volte naar binnen zal vallen.
Paarden die te veel op de voorhand lopen gaan achter hun hoofd aan. Het hoofd is zwaar, dus als jij stelling en buiging naar binnen vraagt, zal jouw paard dan ook de neiging hebben om achter de richting van zijn hoofd aan te gaan. Dat is immers waar de zwaartekracht hem naartoe laat “vallen”. Komt jouw paard van de hoefslag af als jij stelling en buiging vraagt, dan weet je dat je paard nog niet de juiste balans heeft. Her balanceer hem door middel van een halve ophouding. Is dat nog te moeilijk? Ga dan een stap terug in het proces en zorg voor een goede voorwaarts neerwaarts, lengtebuiging en ondertredend binnen achterbeen. Maak vanaf daar de stap naar de schouderbinnenwaarts kleiner door eerst het hoofd op te tillen en daarbij nog steeds onder te treden met het binnen achterbeen.
Het makkelijkste is om de schouderbinnenwaarts vervolgens aan te leren vanaf de volte. Je hebt dan immers als stelling en buiging naar binnen. Maak dan geleidelijk de volte kleiner te met een schouderbinnenwaarts. Begin met een stap en dan twee stappen en bouw dit langzaam op. Beloon je paard uitvoerig, want dan leert het sneller.
Valt je paard op de volte alsnog over de schouder naar binnen, vraag met een halve ophouding het gewicht naar achter of her balanceer je paard met de travers hulp. Je vraagt dan het buiten achterbeen onder de massa te treden. Een goede stap travers is meestal voldoende om je paard weer te her balanceren voor de schouderbinnenwaarts. Kent jouw paard de travers nog niet, dan is het gewoon een kwestie van stapsgewijs opbouwen in de schouderbinnenwaarts.
Een schouderbinnenwaarts kun je over drie of vier sporen rijden. Dit is afhankelijk van de rug lengte van je paard. Ik weet dat dit voor competitie dressuurruiters wel belangrijk is, maar voor de academische ruiters niet. Voor de academische ruiters staat namelijk de fysieke en mentale capaciteit van ruiter en paard centraal. De oefening schouderbinnenwaarts is een oefening om de achterhand van het paard te versterken en niet voor de show. Wat wel belangrijk is voor de academische ruiters is dat we de schouderbinnenwaarts gebruiken om extra stootkracht te kunnen geven aan het wapen dat we in onze hand hebben. Deze extra stootkracht was in oorlogen te paard van levensbelang in het een op een gevecht.
In stap, draf en galop wordt deze extra stootkracht diagonaal overgebracht. Dus van het binnen achterbeen naar het buiten voorbeen. Als je rechtshandig bent en je zwaard dus rechts vast hebt, wil je het linker achterbeen dus gebruiken voor de extra stootkracht waarmee je je wapen in je tegenstander steekt. Ook wil je dat het hoofd van je paard daarbij niet in de weg zit, daarom heb je stelling en buiging naar binnen en drijf je je paard als het ware met de schouder eerst richting de tegenstander. Daardoor kun je dichter bij je tegenstander komen en bescherm je het hoofd van je paard.
Als we het dan hebben over drie en vier sporen is het dus niet meer van belang over hoeveel sporen je paard loopt, maar hoe de diagonale kracht het beste overgebracht wordt. Van oudsher wordt de schouderbinnenwaarts dus gebruikt om de achterhand te trainen en om in het gevecht het wapen van de ruiter extra kracht bij te zetten, dichter bij de tegenstander te komen en het hoofd van het paard te beschermen.
In het kort even de hulpen die je nodig hebt voor een schouderbinnenwaarts. Met je binnen teugel vraag je stelling, met je binnenbeen vraag je lengtebuiging en het ondertreden van je binnen achterbeen. Met de buitenteugel vraag je de schouders naar binnen. Let op dat je geen buiging in de hals vraagt met je binnen teugel, want dan valt je paard weg over de buiten schouder. De lengtebuiging moet gelijkmatig zijn van kop tot staart. Je zou de schouderbinnenwaarts uiteindelijk met een hand aan de teugel moeten kunnen rijden. De binnen teugel komt dan dus te vervallen. Zit duidelijk op je binnenbeen knobbel in het zadel en trek je benen niet op bij het aansporen. Kijk in de richting waar je naartoe rijdt.
Vind je dit een interessant blog en wil je meer leren? Meld je dan eens aan voor een van mijn gratis Masterclasses of Bootcamps. Luister naar mijn podcast afleveringen en schrijf je in voor de wekelijkse nieuwsbrief.
Iedere week een update over de meest interessante podcast, komende masterclass, de vooruitgang van mijn studenten en de training van mijn paarden. Als nieuwsbrief lezer ben jij als eerste op de hoogte van nieuwe trainingen.
